دوربین های شبکه مگاپیکسلی

دوربین های شبکه مگاپیکسلی با استفاده از حسگرهای مگاپیکسلی تصاویری با بیش از یک میلیون پیکسل تولید میکنند.معمولا حداقل وضوح تصویر چنین دوربین هایی 1024*1280 پیکسل است.
وضوح تصویر دوربین های مگاپیکسلی چهار برابر بهتر از دوربین های شبکه ثابت با وضوح تصویر VGA و با بیش از سه برابر بهتر از دوربین های آنالوگ است.

مزیت های استفاده از دوربین های مگاپیکسلی
دوربین های مگاپیکسلی برای دو کار استفاده می شوند:
1)برای مشاهده جزئیات بیشتر(وضوح تصویر بالاتر) در تصویر
2)برای پوشش حفاظتی صحنه های وسیع تر در مواردی که ابعاد تصویر با دوربین معمولی یکسان باشد.

معایب استفاده از دوربین های مگاپیکسلی
1)حساسیت نوری دوربین های مگاپیکسلی نسبت به دوربین های معمولی کمتر است(کوچک شدن ابعاد پیکسل به مفهوم کاهش توانایی پیکسل در جمع آوری نور و در نتیجه کاهش حساسیت نوری دوربین های مگاپیکسلی نسبت به مشابه دوربین های معمولی است)
2)بسیاری از دوربین های مگاپیکسلی در وضوح تصویر کامل نمی توانند 30 فریم در ثانیه تولید کنند.
3)وضوح بالای تصویر چنین دوربین هایی نیاز به پهنای باند ارسال و فضای ذخیره سازیی ویدئویی بیشتری دارد(در بعضی از دوربین های مگاپیکسلی با استفاده از استاندارد فشرده سازی MPEG-4 میتواند تا حدی مشکل پهنای باند و فضای ذخیره سازی را بر طرف کنند.دوربین هایی که از استاندارد فشرده سازی H.264 استفاده می کنند بسیار کاربردی تر هستند و پهنای باند و فضای ذخیره سازی را تا حد زیادی کاهش می دهند)
4)کمبود پروتکل های استاندارد ویدئویی برای دوربین های شبکه باعث محدودیت های زیادی در یکپارچه سازی آنها تحت یک سیستم یکپارچه مدیریت ویدئویی (VMS-video management system) شده است.